Opis
Turks i Caicos to tropikalny archipelag atlantycki, który znajduje się 925 kilometrów na południowy wschód od Miami na Florydzie i 120 km na północ od Republiki Dominikany. Kraj ten jest Brytyjskim Terytorium Zamorskim, zamieszkałym przez około 30 000 mieszkańców na dziewięciu głównych wyspach. Na Turks i Caicos jest około 100 nazwanych wysp i zatoczek. Jak sugeruje nazwa kraju, są tu dwie grupy wysp: Wyspy Turks (Grand Turk i Salt Cay) na wschodzie oraz większy archipelag wysp Caicos (Providenciales, North Caicos Middle Caicos, East Caicos, South Caicos i West Caicos) na zachodzie. Szeroka na 32 km i głęboka na 1500 metrów Cieśnina Kolumba dzieli te dwie grupy wysp. W przeciwieństwie do wielu krajów karaibskich, Turks i Caicos mają jedne z najniższych średnich rocznych opadów w regionie, a co za tym idzie wysoki procent słonecznych dni i wspaniałą pogodę. Wyspy w Turks i Caicos są na ogół dość małe, z terenem o niskim wzniesieniu. Odporne na suszę tropikalne suche lasy i nadmorskie namorzyny stanowią większość roślinności w kraju. Turystyka luksusowa jest głównym źródłem dochodu Turks i Caicos. Na plaży Grace Bay na wyspie Providenciales znajduje się większość kurortów i hoteli w kraju.
Geografia
Dwie grupy wysp Turks oraz Caicos znajdują się na południowy wschód od Bahamów, na północny wschód od Kuby, około 120 kilometrów na północ od Hispanioli i około 925 kilometrów od Miami w Stanach Zjednoczonych. Terytorium geograficznie sąsiaduje z Bahamami. Oba kraje wchodzą w skład archipelagu Lucayan. Wyspy Caicos są oddzielone cieśniną Caicos od najbliższych wysp Bahamów, Mayaguany i Wielkiej Inagui. Osiem głównych wysp i ponad 22 mniejsze wyspy mają łączną powierzchnię 616,3 kilometrów kwadratowych. Zbudowane są głównie z niskiego, płaskiego wapienia z rozległymi mokradłami i namorzynami . Posiadają łącznie 332 kilometry kwadratowe plaż. Najwyższymi szczytami na wyspach są Blue Hills na Providenciales i Flamingo Hill na East Caicos, oba liczą sobie skromne 48 metrów wysokości. Pogoda jest zazwyczaj słoneczna (powszechnie uważa się, że wyspy nasłonecznione są przez 350 dni w roku. Przez to są dość suche. Nie posiadają naturalnych cieków wodnych. Są stosunkowo często nawiedzane przez cyklony tropikalne. Wyspy mają ograniczone naturalne zasoby słodkiej wody; prywatne cysterny zbierają deszczówkę do picia.
Przyroda
Rodzaje roślinności spotykane na wyspach obejmują zarośla (krzewy kserofityczne), sawannę i mokradła. Występują tu lasy namorzynowe, kaktusy i sosny karaibskie, a jako osłonę przed wiatrem posadzono drzewa wołowe (Casuarina). Świat zwierząt lądowych składa się głównie z owadów (zwłaszcza motyli i komarów), legwanów i innych jaszczurek oraz ptaków (zwłaszcza flamingów). Wyspy znajdują się na szlakach kilku gatunków wędrownych ptaków. Okoliczne wody i rafy koralowe obfitują w homary, muszle, lucjany i inne ryby.
Kultura
Turks i Caicos mają wiele wspólnych elementów kulturowych z Bahamami, ponieważ wielu lokalnych mieszkańców ma takie pochodzenie i mieszkało lub urodziło się na Bahamach. Wyspy Turks i Caicos są geograficznie częścią Bahamów, a w 2009 r. zaproponowano luźną unię łączącą oba kraje. Podjęto starania, aby zachęcić do zachowania kultury lokalnej, na przykład poprzez programy świadomości kulturowej i utworzenie stanowiska Chief Cultural Officer. W 2003 roku powstała również coroczna impreza Conch Festival, która wraz z atmosferą festiwalu kulinarnego łączy elementy lokalnej kultury (poprzez muzykę na żywo i Junkanoo). Muzyka jest wszechobecna w Turks & Caicos i towarzyszy mieszkańcom każdego dnia. Ripsaw to lokalny gatunek muzyczny opracowany w czasach niewolnictwa. Polega na pocieraniu narzędzia, takiego jak śrubokręt, po ostrzu piły, aby uzyskać dźwięk skrobania. Typowe akompaniamenty to gitara, perkusja i trójkąt. Junkanoo, gatunek muzyczny z Bahamów, został sprowadzony z powrotem na wyspy przez powracających z emigracji zarobkowej mieszkańców Turks i Caicos. Na lokalnych imprezach często występuje zespół Junkanoo, na przykład popularna grupa We Funk kierowana przez Kitcha Penna, która pojawiła się w serialu telewizyjnym The Fosters (S5E21). Ten zespół występuje również na corocznej imprezie Maskanoo, która odbywa się w Grace Bay w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia.
Religia
Główną grupą religijną na Turks i Caicos są protestanci stanowiący 60% społeczeństwa. Pozostałe grupy to katolicy (5,5%), wyznawcy synkretyzmów chrześcijańsko-afrykańskich (2,7%) oraz świadkowie Jehowy. Spory procent, bo aż 23%, zajmują osoby nie identyfikujące się z żadną religią, a ateiści to 5,6%.
Kuchnia
W tym maleńkim państwie wyspiarskim tradycyjna kuchnia koncentruje się na owocach morza. Do niedawna Turks i Caicos były bardzo biednym krajem, a import żywności był dość ograniczony. Większość składników wykorzystywanych w lokalnych potrawach łowiono lub hodowano na wyspach. Z oceanu zbierano muszle, homary, ryby i żółwie, a na małych poletkach uprawiano kukurydzę, fasolę, okrę, dynię i banany. Z tych produktów wytwarzano gulasze, zupy, chleb kukurydziany i ryby z kaszą groszkową. Wraz ze wzrostem handlu z krajami ościennymi kukurydza została w dużej mierze zastąpiona importowanym ryżem, co doprowadziło do tego, że groszek i ryż stanowiły kwintesencję większości potraw. Sąsiednie kraje, takie jak Bahamy i Jamajka, wywarły wpływ na wiele współczesnych popularnych potraw w Turks i Caicos, takich jak smażone w głębokim tłuszczu placki ze ślimaków i kurczaki.
Historia
Z dziennika Krzysztofa Kolumba (zaginionego i częściowo zrekonstruowanego dokumentu) wynika, że dotarł na wyspy Bahama w 1492 r. Według niego wiele wysp Turks i Caicos, wraz z resztą łańcucha Bahamów, było zamieszkiwanych przez rdzennych mieszkańców z grupy Lucayan Taino, mówiących w języku z rodziny Arawak. W ciągu jednego pokolenia kontaktów europejskich Lucayan Taino wymarli z powodu chorób przywiezionych przez Hiszpanów oraz niewoli. Alternatywnie, niektórzy historycy utrzymują, że wyspy były niezamieszkane do czasu przybycia hiszpańskiego odkrywcy Juan Ponce de León w 1512 roku. W 1678 r. na wyspy przybyli osadnicy z Bermudów i założyli przemysł solny. Po rewolucji amerykańskiej (1775–1783) przybyli tu Amerykanie, którzy założyli plantacje bawełny. Pracowali na nich niewolnicy pochodzenia afrykańskiego. W 1799 r. Wyspy zostały zaanektowane przez rząd Wysp Bahama, ale w 1848 r. nadano im odrębny statut. W międzyczasie zniesiono niewolnictwo (1833–1843), a właściciele plantacji opuścili wyspy.
Po okresie trudności finansowych kolonia przeszła pod władzę brytyjskiego gubernatora generalnego w Kingston na Jamajce (1874–1959). Ponieważ statki podróżujące między Anglią a Jamajką mijały Turks i Caicos, komunikacja z Kingston była znacznie łatwiejsza niż z Nassau na Bahamach. Wyspy stały się kolonią korony w 1962 roku, kiedy Jamajka uzyskała niepodległość. Przez pewien czas w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych wyspy znajdowały się pod kontrolą Bahamów, ale wraz z ich niepodległością (1973) Turks i Caicos znalazły się pod rządami brytyjskiego gubernatora w Grand Turk. W ramach przygotowań do niepodległości Turks i Caicos w 1982 r. powołano komisję, która miała wydać zalecenia dotyczące nowej konstytucji i rozważyć przyszły kierunek gospodarczy wysp. Jednak w 1980 roku na wyspach wybrano nowy rząd, który preferował status zależny. W ten sposób ruch do niepodległości utknął w martwym punkcie, a Turks i Caicos pozostały brytyjskim terytorium zamorskim.
Rząd konstytucyjny został zawieszony w 1986 r. po zarzutach, że kilku ministrów było zamieszanych w przemyt narkotyków z Ameryki Południowej na Florydę, ale został przywrócony w 1988 r. W 2002 r. rząd brytyjski zgodził się na zmianę statusu swoich terytoriów zamorskich, w tym Turks i Caicos, tak, aby obywatele tych terytoriów otrzymali pełne obywatelstwo brytyjskie po rozpoczęciu szeregu reform finansowych i dotyczących praw człowieka.
Turks i Caicos otrzymały nową konstytucję w 2006 r. W sierpniu tego samego roku rząd brytyjski ogłosił tymczasowe zawieszenie konstytucji Turks i Caicos i narzucił bezpośrednie rządy brytyjskiego gubernatora. Administracja tymczasowa, składająca się z gubernatora oraz zespołu doradców Turks i Caicos oraz brytyjskich, wprowadziła reformy rządowe w okresie zawieszenia. W trakcie kilkuletnich starań o przywrócenie dobrych rządów powstał projekt nowej konstytucji. Został zatwierdzony w 2011 r. i wszedł w życie 15 października 2012 r.
