Opis
Rozproszone na Oceanie Indyjskim Seszele położone są zaledwie 4 stopnie na południe od równika. Wyspy urzekają swoich gości życzliwością mieszkańców, zapierającym dech w piersiach pięknem, turkusowymi lagunami i miękkim piaskiem plaż. Żeglowanie, nurkowanie, wędkowanie i aktywny relaks to kwintesencja urlopu na jednej ze 155 wysp tego archipelagu. Natura ma pierwszeństwo na Seszelach – większość wysp to rezerwaty przyrody. Nawet w przypadku tych trzech najbardziej zaludnionych – Mahe, Praslin i La Digue – parki narodowe stanowią dużą część terenu. Trzeba je zobaczyć, żeby zrozumieć dlaczego. Koral atolu Aldabra i Vallee de Mai, zwany Ogrodem Edenu, jest wpisany na listę UNESCO. Seszele oferują szeroki wybór hoteli, począwszy od luksusowych sieci po mniejsze rodzinne pensjonaty. Między wyspami można podróżować samolotem, statkiem lub helikopterem. Dla tych, którzy pragną poznać charakterystykę egzotycznych kultur i odległe, dziewicze tereny globu, Seszele są doskonałym wyborem.
Geografia
Seszele są państwem wyspiarskim, położonym pomiędzy 4° S i 10° S oraz 46° E i 54° E na Oceanie Indyjskim. Archipelag składa się ze 115 wysp, rozciągających się na obszarze 388 500 km2 na północ od Madagaskaru i około 1600 km na wschód od wybrzeży Kenii. Długość linii brzegowej wynosi 491 km. Wyspy dzielą się na Wewnętrzne – wulkaniczne i Zewnętrzne – koralowe. Te pierwsze słyną z najstarszego granitu na świecie. Należą do nich największe i najsłynniejsze części archipelagu m.in. Mahe (155 kilometrów kwadratowych) ze stolicą Victorią oraz Praslin (38,8 kilometrów kwadratowych). Są to tereny wyżynno-górzyste o łagodnej linii brzegowej. Zasiedla je 98% całej populacji Seszeli, czyli około 82 tys. mieszkańców. Na północ od nich rozciągają się Wyspy Zewnętrzne – Aldabra, Farquhar czy Amiranty. To nizinne atole koralowe o wyrównanej powierzchni, w większości bezludne. Duża część archipelagu stanowi własność prywatnych właścicieli, a tylko 33 wyspy są zamieszkane. Seszele znajdują się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO ze względu na rezerwat Vallee de Mai, leżący na wyspie Praslin – niegdyś uważanej za miejsce, gdzie znajdował się biblijny ogród Edenu, oraz Aldabrę – największą rafę koralową na Oceanie Indyjskim.
Przyroda
Dzięki unikalnemu środowisku i względnie krótkiemu okresowi wystawienia na działania człowieka (od XVIII wieku), Seszele cechuje wyjątkowa bioróżnorodność. To najstarsze z oceanicznych wysp na świecie, a tym samym żywe muzeum historii naturalnej. Archipelag jest domem dla licznych endemicznych (takich, które występują wyłącznie na określonym obszarze i nie mogłyby rozwijać się na innym terenie) gatunków flory i fauny. Jednym z takich okazów jest coco de mer, rodzaj palmy kokosowej o owocach o charakterystycznym sercowatym kształcie. Ciężkie, ważące do 25 kg nasiona palmy uniemożliwiły jej rozprzestrzenianie się. Roślina występuje obecnie wyłącznie na dwóch wyspach archipelagu: Praslin i Curieuse. Na Seszelach spotkać możemy ciekawe gatunki zwierząt m.in. gigantyczne żółwie (jeden z największych gatunków żółwi na świecie, którego samce ważą do 250 kg), słodkowodne kraby czy papugi czarne. Obszar Seszeli to około 1,2 mln kilometrów kwadratowych, z czego zdecydowana większość to otwarty ocean. Życie morskie, od przybrzeżnych raf koralowych po głębokie wody, obejmuje ponad 1000 gatunków ryb. Mają one fundamentalne znaczenie dla gospodarki kraju, która w dużej mierze opiera się na rybołówstwie oraz turystyce. Zrównoważenie środowiskowe i ekonomiczne jest ściśle powiązane, a polityka ochrony przyrody jest tu wysoko rozwinięta.
Kultura
Seszele zachwycają swoją różnorodnością, połączeniem kultur i religii. Arabscy żeglarze, francuscy osadnicy, brytyjscy kolonizatorzy, tamilscy i chińscy kupcy oraz afrykańscy niewolnicy zostawili utworzyli tu prawdziwy tygiel kulturowy. Wpływy każdej z tych grup widoczne są w architekturze, sztuce, kuchni, muzyce i tańcu. Tutejsza architektura to połączenie kolonialnego piętna Francji i Wielkiej Brytanii z rozwiązaniami narzuconymi przez tropikalny klimat wysp. Typowe są strome dachy, szerokie werandy, okazałe schody oraz zewnętrzne kuchnie. Kreolska muzyka i taniec łączą afrykańskie korzenie z wpływami europejskimi. Brzmienie bębnów współgra tu z dźwiękiem skrzypiec i gitary. Tradycyjny, mocno zabarwiony erotyką taniec o nazwie moutya nawiązuje do czasów niewolnictwa. Na wyspach kwitnie też malarstwo, rzeźba i literatura, dając wyraz emocjom, jakie budzi ta rajska kraina.
Ciekawostki
“Seszelska rodzina ma charakter matriarchalny. To matka pełni funkcję głowy domu, sprawuje władzę nad finansami i dba o interesy swoich dzieci.”
“Moutya to erotyczny taniec, wywodzący się z czasów niewolnictwa. Towarzyszy mu rytm płaskich bębnów, wykonanych z koziej skóry oraz śpiew, opowiadający o trudach i radościach dnia.
”
Religia
Mieszkańcy Seszeli mają wieloetniczne korzenie. Wyspy stanowią mieszankę tradycji i religii pochodzących z czterech stron świata. Różnorodność kulturowa i etniczna, wraz z pokojowym współżyciem stanowią podstawę organizacji społeczeństwa seszelskiego. Dominującą religią jest tu katolicyzm, zaimplementowany przez francuskich kolonizatorów i wciąż wyznawany przez ponad 75% mieszkańców. Znajdują się tu też kościoły anglikańskie i protestanckie oraz miejsca kultu innych wyznań. Obok siebie żyją zgodnie muzułmanie, wyznawcy religii Indii i bahaici.
Kuchnia
Kreolska kuchnia oferuje francuską subtelność gotowania, egzotykę indyjskich dań i pikantne smaki orientu. Ze względu na wyspiarski charakter, ryby i owoce morza odgrywają znaczącą rolę w Seszelskiej kuchni. Dania z ryb przyrządza się na kilka sposobów: na parze, grillowane, zawinięte w liście bananowca, pieczone, wędzone i solone. Ważnym dodatkiem jest ryż. Do przysmaków należą ośmiornice pokryte sosem z kruszonego chilli, imbiru i czosnku, a także starannie przygotowane cariicoco, curry z mlekiem kokosowym, oraz chutney z lokalnych owoców. Ciekawym lokalnym daniem jest sharkchutney, czyli potrawa z mięsa rekina gotowanego z cebulą oraz sokiem z limonki i bilimbi (rodzaj owocu), serwowane z ryżem i soczewicą. Potrawą codzienną jest ladob w wersji słodkiej lub pikantnej. Deser składa się zazwyczaj z babki lancetowatej, słodkich ziemniaków, manioku, cukru, mleczka kokosowego i wanilii. W wersji pikantnej danie dodatkowo zawiera sól i inne przyprawy, a pomija się wanilię i cukier. Innym przykładem deseru jest daube – banan gotowany w mleku kokosowym z dodatkiem słodkich aromatów. Typowe produkty spożywcze to kokos, owoce drzewa chlebowego i mango. Do lokalnych przypraw należą imbir, trawa cytrynowa, kolendra, tamaryndowiec, zielony pieprz i gałka muszkatołowa. Naczynia, na których podaje się jedzenie, często są przyozdobione świeżymi kwiatami. Popularne napoje to piwo Seybrew i Ecu, wino z palmy kokosowej oraz Coco d’Amor zrobione z palmy coco de mer.
Historia
Dziewicze plaże na Seszelach oraz dzikie tropikalne lasy są wizytówką wysp. Ich historia sięga wstecz tylko do XVIII wieku, a wcześniejsze dokumenty podróżnicze wskazują na niewielkie zainteresowanie wyspami. Wiadomym jest, że w okresie średniowiecza kupcy arabscy handlowali seszelskimi kokosami Coco de Mer, ale ze względu na wysoką cenę orzecha, jego pochodzenie było owiane tajemnicą. Pierwsze wspominki o Seszelach z europejskich wypraw dookoła świata pochodzą z pamiętników Vasco da Gamy. Większe zainteresowanie wyspami przejawili dopiero Francuzi, 200 lat po podróżach Portugalczyka. W 1710 roku Francuzi zajęli Mauritius i zwrócili uwagę na Seszele. Jednak dopiero w 1756 roku francuska flaga zawisła na największej wyspie archipelagu, Mahe, nazwanej tak na cześć administratora wyspy Mauritius. Wiek XVIII to czas zmagań wojskowych o wyspy, pomiędzy Francuzami a Brytyjczykami. Ostatecznie kolonia utrzymała swoją neutralność, rozwijała się i bogaciła. Na Seszelach zakładano plantacje ryżu, bawełny czy plamy kokosowej. XIX wiek to okres wielkich zmian w Europie, które pomimo dużej odległości, odbiły się także echem na wyspach. Wojny i światowy kryzys gospodarczy przyczyniły się do spadku zarobków z handlu, co z kolei doprowadziło do narodzenia się pierwszych ruchów politycznych na Seszelach i nadania autonomii mieszkańcom. W rezultacie, we wczesnych latach 90 ubiegłego wieku, wyspy ustanowiły na swoim terytorium demokrację.