Opis
Japonia to kraj, który długo nie pozwala o sobie zapomnieć. Posiada doskonale rozwiniętą infrastrukturę wypoczynkową i transportową, fascynujące zabytki i spektakularne widoki przyrody. Każdy znajdzie tu coś dla siebie – miłośnicy wielkich miast doskonale odnajdą się w gwarnej atmosferze Tokio, pasjonaci historii i tradycji zachwycą się świątyniami i pawilonami dostojnego Kioto, a zwolennicy aktywnego wypoczynku z pewnością pokochają zwiedzanie miasta na rowerach czy piesze wycieczki po najbardziej malowniczych trasach trekkingowych. Nikt nie przejdzie obojętnie wobec kwitnących kwiatów wiśni i krwistoczerwonych liści klonów.
Geografia
Archipelag japoński położony jest na dalekim krańcu Azji Wschodniej i składa się z ponad 6850 wysp. Japonia ma bardzo zróżnicowaną rzeźbę terenu, a większość powierzchni kraju zajmują pokryte lasami obszary górskie i wyżynne. Najwyższy szczyt to góra Fudżi, sięgająca aż 3776 m n.p.m. Na niewielkiej ilości płaskich obszarów skupiają się gęsto zaludnione, nowoczesne miasta. W Japonii występuje ponad 600 jezior, z których największym jest malownicze jezioro Biwa. Kraj obfituje także w bogate zasoby ciepłych podziemnych wód, dzięki którym licznie występują onseny, czyli gorące źródła.
Przyroda
W związku ze swoim położeniem i ukształtowaniem, Japonia może pochwalić się niezwykle zróżnicowaną, bujną przyrodą. Ponad 60% powierzchni archipelagu pokrywają różnorodne lasy. W całym kraju rosną bambusy, drzewa śliwy oraz wiśni, których kwitnienie przyciąga wiosną rzesze zachwyconych obserwatorów. Najdalej na południe rosną wilgotne lasy z drzewiastymi paprociami i palmami. Środkowa część kraju pokryta jest lasami mieszanymi; to głównie buki, brzozy i dęby oraz różne gatunki klonów, których liście nabierają jesienią pięknej, głębokiej czerwieni. Na chłodnej północy rosną świerki, sosny i jodły syberyjskie. Wiele zwierząt spotykanych w Japonii znanych jest również w Polsce: niedźwiedzie brunatne, dziki, zające, sarny, jelenie... Wyjątkowym gatunkiem jest makak japoński – małpa, którą często spotkać można zażywającą kąpieli w gorących źródłach.
Kultura
Japoński kalendarz pełen jest barwnych, ekscytujących świąt i towarzyszących im festynów – niektóre z nich mają zasięg ogólnokrajowy, inne lokalny, ograniczający się do jednej świątyni lub miasta. Japończycy praktykują też wiele sezonowych rozrywek związanych z cyklem natury: podziwianie kwitnących kwiatów wiśni czy letniej pełni księżyca. Na kulturę Japonii ogromny wpływ wywarła cywilizacja chińska – to w Państwie Środka narodziły się takie dziedziny sztuki jak origami czy pielęgnowanie drzewek bonsai. Stamtąd także przybył na archipelag buddyzm zen, z którym związana jest ceremonia parzenia herbaty. I chociaż wpływy chińskie są w japońskiej tradycji niepodważalne, Japończycy szybko odeszli od wiernego naśladowania wzorców z kontynentu, pielęgnując jedyne w swoim rodzaju spojrzenie na kulturę i sztukę.
Ciekawostki
“Liczba mieszkańców samej aglomeracji tokijskiej – stolicy i przylegających do niej terenów – jest prawie tak duża, jak liczba mieszkańców całej Polski.”
“Japońska dynastia cesarska to najstarsza istniejąca monarchia dziedziczna na świecie.”
“Japończycy nie składają na dokumentach swoich podpisów – zamiast tego używają niewielkich osobistych pieczątek.”
“Współcześnie w Japonii stosuje się naraz aż cztery różne alfabety: jeden pochodzenia chińskiego (kanji), dwa rodzime (hiragana i katakana) oraz alfabet romański.”
“Wino ryżowe, które na Zachodzie określa się jako sake, w Japonii nazywane jest nihonshu. Sake to nazwa wspólna dla wszystkich napojów alkoholowych.”
“Wasabi, czyli zielony chrzan japoński, to trudna w uprawie i droga roślina, której cena za kilogram sięga nawet 300 dolarów. Pasty wasabi dostępne w większości sklepów i restauracji składają się ze zwykłego chrzanu, przypraw oraz zielonego barwnika.”
Religia
W Japonii dominują dwie religie: shinto oraz buddyzm. Shinto to filozofia życia w zgodzie z naturą i z poszanowaniem sił przyrody. Stanowi jeden z filarów kultury japońskiej, towarzysząc jej rozwojowi niemal od samego początku. Już w czasach starożytnych Japończycy czcili bóstwa będące częścią otaczającej ich natury – zamieszkujące w górach i rzekach, w potężnych drzewach i głazach. Buddyzm dotarł do Japonii w połowie VI wieku i z upływem czasu stał się systemem równie ważnym jak shinto. Relacja tych dwóch religii bywała burzliwa, dziś jednak trwają one obok siebie w zgodzie, a Japończycy bezkonfliktowo praktykują je obie. Uroczystości związane z życiem, czyli narodziny czy śluby, odbywają się zazwyczaj w obrządku shintoistycznym, a te związane ze śmiercią – w buddyjskim.
Kuchnia
Kuchnia japońska, choć na Zachodzie kojarzona głównie z sushi, jest niezwykle urozmaicona, a każdy region słynie z wybornych, unikalnych potraw. Jeszcze do niedawna Japonia stanowiła kraj w głównej mierze rolniczy, a najważniejszą uprawą był sadzony na podmokłych polach ryż. I chociaż otwarcie na Zachód oraz import zagranicznych produktów spowodowały znaczne zmiany w japońskiej diecie, ryż pozostaje jednym z jej filarów. Wyspiarski charakter kraju sprawia zaś, że dieta Japończyków bogata jest w ryby, wodorosty i owoce morza. W japońskiej kuchni odnaleźć można także wiele potraw zapożyczonych przed wiekami z tradycji kulinarnych innych państw: chiński ramen, indyjskie kare raisu czy portugalską tempurę.
Historia
Najwcześniejsze ślady ludzkiej bytności na archipelagu sięgają około 12 tys. lat p.n.e. Pierwsza stała stolica Japonii została założona w 710 roku n.e., a stołeczne miasto stało się centrum kulturalnym, religijnym i artystycznym. Okres od VIII do XII wieku to czas pokoju, sprzyjającego rozwojowi literatury i sztuki – przede wszystkim na dworze cesarskim. Cesarzowie zawsze cieszyli się w Japonii ogromnym autorytetem, ale ich zwierzchnictwo, choć nigdy oficjalnie nie przerwane, było jedynie symboliczne. Do połowy XVI wieku władza polityczna w kraju została podzielona na kilkaset domen kontrolowanych przez lokalnych panów feudalnych, co w niedługim czasie doprowadziło do długiej i wyniszczającej wojny domowej. Walki zakończyły się na początku XVII wieku, gdy władzę przejął wojskowy reżim rodu Tokugawa. Kolejni jego członkowie sprawowali rządy jako szoguni przez 250 lat; w tym czasie kraj pozostawał niemal całkowicie odcięty od reszty świata. Był to okres prawdziwego rozkwitu rzemiosła, handlu i sztuki. W XIX wieku zachodnie państwa upomniały się o Japonię, zmuszając ją do otwarcia granic, co w niedługim czasie doprowadziło do upadku szogunatu i przywrócenia realnej władzy cesarzowi. Od tego czasu Japonia zaczęła przyjmować liczne wzorce zachodnie i szybko przekształciła się w światową potęgę, którą – mimo utrzymującej się gospodarczej stagnacji – pozostaje do dziś.
