Geografia
Podzielona równikiem, położona we wschodniej Afryce Kenia graniczy z Somalią, Etiopią, Sudanem Południowym, Tanzanią i Ugandą. Nizinne, słabo rozwinięte wybrzeże oblane jest wodami Oceanu Indyjskiego, w których kryją się bujne rafy koralowe. Większość kraju obejmuje rozległy płaskowyż Wyżyny Wschodnioafrykańskiej, którą na zachodzie przecina Wielki Rów Afrykański. W obrębie rowu tektonicznego występują liczne jeziora oraz potężne wulkany. Najwyższy szczyt kraju, wulkan Mount Kenia o wysokości 5199 m n.p.m. oraz mający 4321 m wysokości Mount Elgon wznoszą się na obszarze Wielkiego Rowu Afrykańskiego. W Kenii znajduje się największe w Afryce słonowodne Jezioro Rudolfa (Turkana) oraz część słodkowodnego Jeziora Wiktorii, największego na kontynencie.
Przyroda
Wnętrze Kenii stanowią spękane stepy i sucha sawanna, porośnięta roślinnością półpustynną, nad którą królują drzewa i krzewy kolczastej akacji. Wyżyny pokryte są przez bujne lasy tropikalne. Od marca do czerwca krajobraz maluje się soczystą zielenią, a w porze suchej przybiera brunatno-żółtą barwę. Niezwykła przyroda kraju chroniona jest w licznych parkach narodowych, w większości których organizowane są safari. W Kenii żyją dziesiątki gatunków dużych ssaków, m.in. gatunki Wielkiej Piątki Afryki, czyli słoń sawannowy, nosorożec czarny, lew, bawół i lampart, a także żyrafa, zebra, gepard oraz antylopy gnu, eland, kudu, impala oraz gazele. W pobliżu zbiorników wodnych, rzek i terenów bagnistych kryją się krokodyle i hipopotamy. W Rezerwacie Masai Mara obserwuje się jeden z najwspanialszych spektakli natury: Wielką Migrację w poszukiwaniu pożywienia. Biegnące stada zwierząt, grupy groźnych drapieżników i hien, nie zważając na turystów, rządzą się swymi surowymi prawami natury. Obszar Kenii to również ornitologiczny raj pełen flamingów, sępów, strusi, czapli i ibisów. W rezerwatach morskich podziwiać można niezliczone gatunki ryb pośród bujnych raf koralowych.
Kultura
Od czasów pierwszych ludzi aż po współczesność, Kenia była krajem niekończących się zmian, kontrastów, nierównych szans oraz domem dla 52 grup etnicznych. Część ludności zachowała autonomię swojej kultury i kultywuje tradycyjne wzorce, jednakże spory procent zaadaptował zachodni styl życia. Różnorodność grup etnicznych zamieszkujących kraj jest jednym z najciekawszych elementów kultury Kenii. Najbardziej znaną społecznością tradycyjną są Masajowie, żyjący na terenie parku Masai Mara u podnóża Kilimandżaro. Grupa ta prowadzi półkoczowniczy tryb życia, mieszka w tradycyjnych, okrągłych chatach, poluje na zwierzynę sawanny i wypasa bydło. Masajowie niezmiennie kultywują swoje tradycyjne tańce z wysokimi skokami, obrzędy, wierzenia oraz język Maa. Na północ od równika żyją grupy Samburu, spokrewnione z Masajami zwłaszcza językowo. Tradycyjny czerwono-biały strój Samburu charakteryzuje się okazałym nakryciem głowy, zdobionym piórami i kolorowymi detalami. Wybrzeże zamieszkuje w dużej mierze ludność Suahili, której kultura rozwijała się pod wpływami arabskimi, perskimi i indyjskimi. Spadkiem po czasach kolonialnych jest silne piętno kultury brytyjskiej, widoczne na przykład we wszechobecności języka angielskiego. Tradycyjnym pozdrowieniem jest: jumbo!
Ciekawostki
“Samburu w tłumaczeniu z języka Maa oznacza motyle. Smukli i kolorowi członkowie plemienia, adekwatnie do nazwy, ucieleśniają beztroskie owady”
“Małżonkowie w plemionach Kenii okazują sobie uczucie głaskając się po głowach. Gest ten zastępuje pocałunek, którego tubylcy nie znają”
Religia
Na terenie Kenii dominującą religią jest zaszczepione przez Portugalczyków chrześcijaństwo, które praktykuje blisko 80% mieszkańców. Około 10% społeczeństwa stanowią muzułmanie, zamieszkujący głównie Mombasę i wybrzeże oraz północno-wschodnie obszary Kenii. Blisko 10% Kenijczyków kultywuje tradycyjne wzorce kulturowe i religijne. Według legendarnych wierzeń bóstwa objawiają się na ziemi jako słońce, księżyc, gwiazdy, drzewa, skały i rośliny. Szczególnie boskie jest zamieszkałe przez opiekuńcze bóstwa drzewo figowe, należące do księżyca oraz pokryty śniegiem szczyt Mount Kenya, zamieszkiwany przez bóstwo Ngaj.
Kuchnia
Kuchnia kenijska charakteryzuje się prostymi, lecz treściwymi potrawami. Na wybrzeżu dania są urozmaicone ze względu na dostępność świeżych owoców morza i ryb, serwowanych najczęściej z ryżem i egzotycznymi przyprawami. Podstawowymi składnikami kuchni kenijskiej są kukurydza, maniok, słodkie ziemniaki, ryż, fasola oraz sezonowe warzywa. Najpopularniejsze danie ugali, pochodzące z Ugandy, przygotowywane jest z płatków kukurydzianych podawanych z gęstym gulaszem lub sosem warzywnym. Dużą część oferty gastronomicznej stanowią również potrawy przyrządzane z mięsa, najczęściej kurczaka, kozy, baraniny i wołowiny. Najpopularniejszym daniem mięsnym jest nyama choma, czyli pieczona na otwartym ogniu kozina. Do delikatesów kenijskich należą również: matoke – tłuczone zielone banany, chapati – placki z mąki pszennej, samosas – smażone krążki z ciasta faszerowanego pikantnym mięsem lub warzywami oraz mandazi – ciastka drożdżowe, doskonale komponujące się z winem z papai lub kakaowym rumem.
Historia
Znalezienie w 1984 roku prawie kompletnego szkieletu chłopca homo erectus nad jeziorem Turkana dało podstawę tezie, że to właśnie Kenia jest kolebką ludzkości. Późniejsze migracje ludności nadal pozostają prehistoryczną tajemnicą. Historia naszej ery wskazuje, że do Kenii w pierwszej kolejności przybyli wojownicy i koczownicy z północy. Około VII wieku, mieszkańcy Zatoki Perskiej przynieśli do Kenii kulturę islamu. Mieszanka lokalnych plemion i napływowej ludności przyczyniła się do powstania kultury suahili i języka bantu. Do X wieku wybrzeże kraju opanowane było przez mieszkańców Półwyspu Arabskiego. Pod koniec XV wieku kolonizację Kenii rozpoczęli Portugalczycy, ściągając daniny od tubylców. Arabowie wyparli Portugalczyków dopiero na początku XVIII wieku, sprawując kontrolę zarówno nad Kenią, jak i Tanzanią z Zanzibarem. Pod koniec XIX wieku afrykańską krainę zajęli Brytyjczycy, czyniąc ją w 1920 roku swoją kolonią. Kenijczycy odzyskali niepodległość dopiero w 1963 roku, po długotrwałych walkach. Pierwszym prezydentem został Jomo Kenyatta, jednak Kenia była państwem jednopartyjnym aż do 1991 roku. Po wyborach prezydenkich w 2007 roku i krwawych zamieszkach władza została formalnie podzielona między prezydenta i opozycję.