Ceremonia wirujących derwiszy

Ceremonia wirujących derwiszy, znana jako Sema, to mistyczny rytuał pochodzący z tradycji sufickiej, będący formą duchowej praktyki w islamie. Wywodzi się ona z zakonu Mevlevi, założonego przez uczniów słynnego poety i mistyka Jalal ad-Din Rumi, który żył w XIII wieku. Rumi uważał, że taniec jest jednym ze sposobów osiągnięcia bliskości z Bogiem, a Sema stała się centralnym elementem tej duchowej ścieżki. Ceremonia jest głęboko symboliczna i składa się z kilku etapów, które odzwierciedlają duchową podróż duszy ku jedności z Bogiem. Uczestnicy ceremonii, zwani derwiszami, ubrani są w białe szaty, które symbolizują śmiertelne ciało, a na głowach noszą wysokie, stożkowate kapelusze, będące symbolem nagrobków. Rytuał rozpoczyna się recytacją wierszy z "Mesnevi", czyli duchowego eposu autorstwa Rumiego, po czym następuje wspólna modlitwa. Główną część rytuału stanowi jednak taniec, w którym derwisze wirują wokół własnej osi, unosząc jedną rękę ku niebu, a drugą skierowaną ku ziemi, co symbolizuje ich rolę jako pośredników między Bogiem a ludzkością. Wirujący ruch ma za zadanie osiągnięcie stanu ekstazy i transcendencji, co pozwala derwiszom na zbliżenie się do boskiej miłości i prawdy. Taniec odbywa się w ciszy lub przy akompaniamencie tradycyjnej muzyki, której głównym instrumentem jest ney, czyli długa, bambusowa fletnia. Podczas ceremonii wirujący derwisze stopniowo zanurzają się w transie, który symbolizuje odrzucenie ego i oddanie się boskiej woli. Cała ceremonia trwa około godziny i jest uważana za akt głębokiego oddania oraz kontemplacji, a jej ostatecznym celem jest osiągnięcie stanu duchowej jedności z Bogiem.

Współcześnie ceremonia Sema jest nie tylko praktykowana przez zakon Mevlevi, ale także przyciąga turystów i osoby z całego świata zainteresowane duchowością. W 2005 roku UNESCO uznało Mevlevi Sema za jedno z arcydzieł ustnego i niematerialnego dziedzictwa ludzkości, co przyczyniło się do jej dalszej popularyzacji.